จากทั้งหมด 7,000 ภาษาทั่วโลก มีการคาดการณ์ว่า 50% ถึง 90% จะไม่พูดอีกต่อไปในอีก 50 ถึง 100 ปีข้างหน้า ภาษาส่วนใหญ่ที่ อยู่ภายใต้การคุกคามคือภาษาที่ชนพื้นเมืองทั่วโลกพูด โดยภาษาหนึ่งจะหายไปทุกสองสัปดาห์ อัตราการสูญเสียภาษาที่เร็วที่สุดในโลกแห่งหนึ่งในออสเตรเลีย ภาษาพื้นเมืองในออสเตรเลียมีเพียง 2% ของภาษาพูดในโลก แต่คิดเป็น 9% ของภาษาที่ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่งในโลก
มีภาษาพื้นเมืองมากกว่า 250 ภาษาและภาษาถิ่นมากกว่า 750 ภาษา อย่างไรก็ตาม ตามที่ผู้เชี่ยวชาญ
ไว้ยังมีภาษาพูด เพียง 40 ภาษา โดยมีเด็กเพียง 12 ภาษาที่เรียนรู้
Jacquie Hunter นักการศึกษาจาก First Nations ผู้มีส่วนร่วมในบทความนี้ เคยทำงานที่โรงเรียน One Arm Point Remote Community School ใน Ardiyooloon ทางตะวันตกเฉียงเหนือของออสเตรเลียเป็นเวลา 17 ปี เธอบอกเราว่า “เด็ก ๆ รู้จักคำศัพท์ แต่ไม่รู้จักประโยค” ของภาษา Bardi ของพวกเขา เธอคาดการณ์ว่าในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า “เราจะไม่มีวิทยากรที่คล่องแคล่วพอที่จะสอนประโยคเต็มในภาษาของเรา”
นักภาษาศาสตร์ตระหนักดีถึงความเร่งด่วนนี้มานานแล้ว และผู้กำหนดนโยบายเพิ่งเริ่มดำเนินการ สิ่งที่น่าสังเกตมากที่สุดในปีนี้คือการเริ่มต้น ทศวรรษสากลแห่งภาษาพื้นเมืองของสหประชาชาติ(ต่อจากปีสากลแห่งภาษาพื้นเมือง ปี 2019 )
โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อดึงความสนใจจากทั่วโลกไปสู่การคุกคามที่สำคัญของภาษาพื้นเมือง และมีส่วนร่วมกับผู้มีส่วนได้ส่วนเสียและทรัพยากรสำหรับการอนุรักษ์ ฟื้นฟู และส่งเสริม
ฟอรั่มถาวรของสหประชาชาติเกี่ยวกับปัญหาชนพื้นเมืองได้ตั้งข้อสังเกตว่าภัยคุกคามต่อภาษาเป็นผลโดยตรงจาก “ลัทธิล่าอาณานิคมและการปฏิบัติในอาณานิคมที่ส่งผลให้ชนพื้นเมือง วัฒนธรรม และภาษาของพวกเขาถูกทำลาย”
สิ่งเหล่านี้เกี่ยวข้องกับนโยบายการครอบครองและการเลือกปฏิบัติ สิ่งนี้เลวร้ายยิ่งขึ้นไปอีกจากกระแสโลกาภิวัตน์และการเพิ่มขึ้นของภาษาที่มีอิทธิพลทางวัฒนธรรมจำนวนน้อย เช่น ภาษาอังกฤษ
มากกว่า 4,000ภาษาของโลกพูดโดยชนพื้นเมือง ด้วยการหายไป เราจะเห็นการสูญเสียความหลากหลายทางภาษา และวัฒนธรรมและโลกทัศน์ที่หลากหลาย การเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่าง
ภาษาพื้นเมืองและอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมก็อาจขาดลงได้เช่นกัน
ความสัมพันธ์ระหว่างภาษาและวัฒนธรรมมีความซับซ้อน คุณค่าทางวัฒนธรรมและวิธีคิดยังคงสามารถถ่ายทอดผ่านภาษาใหม่ ได้ ตัวอย่างที่พบในKriol (ภาษาติดต่อที่ใช้ภาษาอังกฤษซึ่งมีคุณลักษณะจากภาษาอะบอริจิน) อย่างไรก็ตาม ในหลายชุมชน ภาษาและวัฒนธรรมมีความเกี่ยวพันกันอย่างใกล้ชิด ดังที่ Jacquie Hunter บอกกับเราเช่นกันว่า “เรามีวัฒนธรรมของเรา มีวัฒนธรรมที่แข็งแกร่ง แต่ไม่มีภาษา คุณจะทำต่อไปได้อย่างไร”
ภาษายังเป็นกุญแจสู่ความยั่งยืน ภาษาท้องถิ่นมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการทำงานร่วมกันกับชุมชนท้องถิ่น และการสูญเสียภาษาพื้นเมืองหมายถึงการสูญเสียความรู้ทางนิเวศวิทยาดั้งเดิมจำนวนมาก รวมถึงกลยุทธ์ในการดำรงชีวิตอย่างยั่งยืน
ตัวอย่างเช่นความรู้ด้านนิเวศวิทยาของชนพื้นเมืองในออสเตรเลียรวมถึงความรู้ตามฤดูกาล ของชาวอะบอริจิน และ การใช้ พืชและสัตว์แบบดั้งเดิม
สิ่งนี้ถือเป็นกุญแจสำคัญในการจัดการทรัพยากรธรรมชาติ เช่น การเผาไหม้ทางวัฒนธรรมในการจัดการไฟ แต่ความรู้ดังกล่าวก็เสี่ยงที่จะสูญหายไปหากภาษาพื้นเมืองไม่ได้ส่งต่อไปยังคนรุ่นต่อไป
ทั่วโลก การขาดการสนับสนุนภาษาชนกลุ่มน้อยในระบบโรงเรียนกระแสหลักเป็นหนึ่งในภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ที่สุดต่อภาษาพื้นเมือง การวิจัยพบว่ายิ่งมีคนได้รับการศึกษาในระบบกระแสหลักมากเท่าใด การใช้ภาษาพื้นเมืองของพวกเขาก็จะยิ่งน้อยลงเท่านั้น
แต่โรงเรียนสามารถจัดเตรียมสภาพแวดล้อมที่หลากหลายเพื่อสนับสนุนความหลากหลาย ออสเตรเลียได้เห็นคำมั่นสัญญาบางอย่างที่นี่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
โปรแกรมภาษาอะบอริจินตั้งแต่ก่อนวัยเรียนถึงปีที่ 12 กำลังพัฒนาในทุกรัฐ — รัฐเวสเทิร์นออสเตรเลียและนิวเซาท์เวลส์เป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนี้
แบบสำรวจในปี 2565ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาประมาณ 650 คนพบว่าพวกเขาต้องการเรียนรู้ภาษาพื้นเมืองก่อนภาษาต่างประเทศอื่น ๆ
โรงเรียนเช่นโรงเรียนชุมชนห่างไกล One Arm Point ใน WA ผสมผสานวัฒนธรรมและความรู้แบบดั้งเดิมเข้ากับหลักสูตรผ่านการรวมผู้สูงอายุ ทหารพราน และสมาชิกในชุมชน นักเรียนสร้างเนื้อหาในภาษา Bardi, ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลียและภาษาอังกฤษแบบอะบอริจิน ผลลัพธ์หนึ่งคือ หนังสือ Our World ที่ได้รับรางวัลระดับประเทศ: Bardi Jaawi Life at Ardiyooloon
crdit : สล็อต 888 เว็บตรง ไม่ผ่านเอเย่นต์ ไม่มี ขั้นต่ำ / ดูหนังฟรี
